Tijdens mijn verblijf in Oostenrijk staat Anne me van tijd tot tijd bij in mijn dagelijkse bezigheden. Soms komt ze even kijken bij wat ik doe, maar zegt weinig. De dingen die ze zegt zijn er zinnig, maar op de een of andere manier ben ik gisteren wat minder ontvankelijk voor signalen van buitenaf. Soms ben ik wat meer op mezelf gericht en dan kijk ik wat minder naar buiten, ook al denk ik dat ik best sociaal bezig ben. Anne zegt nu dat ik niet zo hard over mezelf moet oordelen: “Je bent ook maar een mens.”
