Anne kijkt me meewarig aan als ik de zoveelste verjaarsborrel neem. Ik probeer haar tegen beter weten in uit te leggen waarom ik geen weerstand heb tegen bourgondische dingen.
“Ik kom nu eenmaal uit Brabant” is mijn laatste lamme smoes.
Ze grinnikt: “ik kom uit Drente, daar hoor je mij ook niet over”
Ze heeft natuurlijk gelijk, omdat honden sowieso gelijk hebben, maar meer nog omdat ik ongelijk heb. Kortom het is mijn verjaardag en dat vier ik semi gedwongen met de gezellige groep klussers onder leiding van Anne. Mijn stoel is versierd, mijn hart is verlicht… tot morgen.
