Gisteren sprak ik met mijn broer. Leo is amateur-filosoof in de zin dat hij nadenkt, maar er geen geld voor krijgt (hij zegt dat amateur meer ‘liefhebber’ betekent). Ik zit een beetje met de wereld in mijn maag en hij probeerde dat door middel van een verhaal over verhalen in een ander licht te zetten. “Iedereen heeft eigen verhalen én de verhalen die verteld worden aan de buitenwereld.” vertelde hij “en bij geen van die verhalen kun je spreken over de werkelijkheid.”
Kortom alles wat we denken te weten over onszelf en elkaar is een constructie. Een kunstmatig verhaal opgebouwd uit vele verhalen waarvan we de oorsprong niet meer kunnen achterhalen. Al deze verhalen hebben een zeker waarheidsgehalte voor onszelf én de mensen waar we deze verhalen mee delen, maar we kunnen grofweg stellen dat geen van deze verhalen de werkelijkheid weergeeft en dat we geen enkele controle hebben over hoe deze verhalen uiteindelijk geïnterpreteerd zullen worden. Een ‘deep-fake’, ‘deep-faken’ zo je wil. Toch verbinden we elke dag, de hele dag conclusies aan deze verhalenboom. Hoe we stemmen, wie we ontmoeten en wie we uitsluiten. En dat laatste, daar wringt het bij mij. De afgelopen jaren waren niet makkelijk voor ons, maar gelukkig lijkt daar een goed einde aan te komen (Zie hier). Dat had zo zijn impact op mij, op mijn verhaal zo je wil. Lang verhaal kort, ik word al een aantal jaar uitgesloten omdat ik mogelijk op dat moment niet goed reageerde in een situatie. Ik weet dat niet zeker, want deze uitsluiting wordt zonder mijn verhaal te horen of die aan mij te vertellen al een aantal jaar uitgevoerd. Jammer voor mij, gemiste kans voor degene die me uitsluit en vreselijk voor Angelique. En dat vanwege verhalen over verhalen binnen verhalen die waarschijnlijk geen van allen juist zijn (ook die van mij niet).
Vandaar dat ik tot de volgende gedachte kom: “Iedereen die ik ooit een naar gevoel heb gegeven vanwege een uitspraak, een actie of het uitblijven van een actie: mijn diepe en welgemeende excuses. Mogelijk dat er daadwerkelijk wat naars gebeurd is, mogelijk is het alleen een verhaal het maakt niet uit: het spijt me oprecht dat jij je zo voelde vanwege mij.
Inmiddels ben ik niet meer de persoon die ik gisteren was, ik ben gegroeid. Mogelijk kan het jouw leven verrijken als je onderzoekt hoe jij nu in je verhalen staat. Kijk eens naar je meningen, waar zijn ze op gebaseerd? Ik probeer steeds minder te oordelen, want elk oordeel kost me een stukje van mijn innerlijke rust. En dat is wat me na de afgelopen turbulente acht jaar veel waard is: innerlijke rust, de rust om met Angelique gelukkig oud te worden en ook Angelique gelukkig te maken. Dat gun ik haar van harte. Dat gun ik iedereen van harte.
