I’ve nothing much to offer
There’s nothing much to take
I’m an absolute beginner
And I’m absolutely sane
As long as we’re together
The rest can go to hell
I absolutely love you
But we’re absolute beginners
With eyes completely open
But nervous all the same

David Bowie, Abolute Beginners

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik bijna 60 en ik heb nog steeds elke dag het gevoel dat ik opnieuw moet beginnen. Ik weet nog steeds niet wat ik wil worden als ik later groot ben. Fotograaf, programmeur, kunstenaar, dichter, schrijver, filmmaker… Soms verdwijn ik in al mijn opties. Een constante worsteling. Maak in godesnaam een keuze!

Ik vind troost in het alledaagse. Mijn wandelingen met Bob, de schoonheid van hetzelfde rondje. Niet meer op zoek naar verre grootsheid, maar naar verdieping van de nabijheid. Vandaag doe ik dit, morgen dat, met als rode draad de frisse blik van iemand die elke dag opnieuw begint met de vraag: “Wat zal ik vandaag eens ondernemen?” Dan pak ik de riem en roep: “Bob!”