In mijn jeugd las en herlas ik “De scheepsjongens van Bontekoe” minimaal één keer per jaar. De avonturen van Hajo, Padde en Rolf zijn als een van de weinige dingen in mijn geheugen gegrift. Toen ik vanavond samen met Oma, Moïs en Niamh de resterende appels in onze appelboom aan het plukken was moest ik steeds denken aan de volgende passage:
Blok schudde vrolijk het hoofd. ‘Da’s andere koek dan bij Wouter een beetje in ’t vuur blazen en ’s avonds appelen rapen in ’t Sinte Clarens, hè, Hajo?’ En lachend daalde hij weer de valreep af naar zijn tjalk.
Heerlijk om te zien hoe Moïs als een echte branieschopper in de boom aan het klimmen sloeg en daar enorm van genoot. Het leek even of alle shit van de wereld helemaal niet bestond en we in een jongensboek waren beland… “I love it when a plan comes together”
