Het is vandaag de laatste dag van 2021, dus lijkt een terugblik passend. We zitten op het ogenblik in Drente en buiten klinken de doffe carbidschoten, salvo na salvo. Ik stel me voor dat een oorlog zo klinkt. Oud en nieuw is niet mijn feest. We hebben een leuk huisje en hebben heerlijk gewandeld in het bos, maar naar mate het uur 0 nadert neemt mijn melancholie toe. Wat is er dit jaar terecht gekomen van alle voornemens en hoe gaat 2022 er uitzien?
Om het afgelopen jaar te beschrijven kies ik het thema dankbaarheid. Mijn lief heeft corona gehad en is daar, behalve wat reuk- en smaakverlies redelijk uitgekomen. Moïs is begonnen aan school en ondanks de onderbrekingen lijkt dat goed te verlopen. Niamh is nog een grotere lieverd als ik al dacht en ik vind het super om elke maandag op haar te mogen passen. Ik ben sinds maart werkzaam bij Ipse de Bruggen en dat vind ik ook nog steeds leuk. Samen met Rick ben ik nieuwe fundamenten aan het leggen voor de fotostudio en komend jaar gaan we nieuwe wegen ontdekken en succes hebben, corona of geen corona. Met iedereen in mijn directe omgeving lijkt het (weer) de goede kant op te gaan en daar ben ik ook dankbaar voor. Dit jaar zijn we op vakantie geweest naar Oostenrijk en hebben we heerlijk gewandeld met Terra en Bob. Het gaat nog steeds goed met Terra. Ik heb in november mogen en kunnen helpen met de verbouwing van DogMountainInn in Oostenrijk en bijna aansluitend ben ik samen met mijn lief een heerlijk weekend in Parijs geweest. Mijn grote dank gaat hierbij uit naar Leo en Nicole die op Terra en Bob hebben gepast terwijl wij op terrassen aan het slempen waren.
Voor 2022 kan ik eigenlijk kort zijn: ik hoop dat mijn leven zich in grote lijnen op dezelfde manier net als 2021 gaat voltrekken want ik heb nu al meer reden om dankbaar te zijn dan ik kan omschrijven voor het afgelopen jaar.
Fijn oud en nieuw en een geweldig 2022!
