Op zoek naar een simpeler leven ben ik al een paar jaar bezig met opruimen. Het gaat langzaam, want ik heb een hechtingsstoornis: ik hecht teveel aan spullen en bedenk onterecht dat deze een brug slaan tussen mijn heden en mijn verleden. Zo heb ik gisteren de schildersezel van mijn moeder in stukken gezaagd. Het enige wat hij de afgelopen jaren deed was stof verzamelen in de slaapkamer en daar op mijn gemoed drukken bij het slapen gaan en bij het ontwaken. Binnenkort vindt de rituele verbranding plaats in mijn achtertuin. Iedereen die daar bij aanwezig wil zijn is van harte uitgenodigd. Zelf wijn meebrengen, liefst wit.
De schildersezel van mijn moeder, ontmanteld.
“Letting go”, is moeilijk maar “hanging on” is moeilijker…
