Dit is een mezelfportret. Ik heb lang nagedacht over portretten en het mezelfportret in het bijzonder. Mijn denkbeelden veranderen nogal eens. Het ene moment kan ik denken: wat een lariekoek, al die diepere lagen in een smoelfoto en het volgende kan ik ademloos kijken naar een prachtig portret waar echt wel de ziel doorheenschemert… Het zal wel komen doordat ik niet kan fotograferen want ik zie het zelden op een door mij vastgelegde bek. Soms bij toeval, maar ja – kom daar maar eens mee aan bij FOAM of een rijke opdrachtgever. Zou Humberto daar soms ook aan denken?
