Gisteren was ik met Bob op de school van Angelique om haar op te halen. Iets met sustainable en het delen van ÊÊn auto. Ik had Bob, tegen de regels in, mee naar binnen genomen en hij liep overal achter Angelique aan terwijl ze haar laatste rondje door de school liep. Op het moment dat ze weer terug kwam in haar kantoor met Bob in haar kielzog hoorde ik een meisje op de gang aan haar moeder vragen: “Moet dat hondje met juffrouw Angelique praten?”. Visioenen van een ernstig gesprek op het kantoor met de directeur, terwijl Bob schuldbewust sociaal wenselijke antwoorden zit te verzinnen… we keken elkaar aan en schoten in de lach. Het leven in verukkulluk!
