Zolang als ik mezelf ken, ben ik bezig met projectjes. Het ding is dat weinig dingen me blijvend boeien en op het moment dat ik interesse verlies start ik gewoon een nieuw projectje op. Ik ben een soort bezigheidsnomade. Dit kan natuurlijk nooit leiden tot iets van enige waarde, geen “body-of-work” zoals mijn broer gisteren zei. Ik moet zeggen dat hij me meer te vertellen had, maar een ander ding waar ik aan lijd is grootheidswaanzin en dat wil ik graag verduidelijken, dus heb ik even geen tijd voor die andere dingen. Wellicht later meer hierover.
Wat ik bedoel met grootheidswaanzin is dat elk van de projectjes haast grenzeloos is qua opzet. Alles zit er in zodat de kans dat ik het ooit kan afronden er eigenlijk niet in zit. Ik vraag me de laatste tijd af of ik hierdoor mijn ondernemingen onbewust aan het saboteren ben. Verder zei mijn broer dat de reden voor mijn afhaken misschien komt doordat het niet de goede dingen zijn. Wat zijn mijn goede dingen dan vraag ik mij en, belangrijker, hoe kom ik er achter? Weer een nieuw projectje? Wie weet als ik mijn projectjes eens kleiner maak? Niet een documentaire over alles in de wereld, maar over één aspect en daar dan weer een subcategorie van. Laat ik eens beginnen met iets wat ik, laten we zeggen, in één week kan afronden en dan verder met twee, drie enzovoorts.
Mijn “body-of-work” lijkt altijd in de toekomst te liggen omdat daar mijn beste werk op me ligt te wachten. Wie weet moet ik eens serieus dingen gaan archiveren… gaaaaaaap, ik voel de verveling opkomen.
Misschien moet ik gewoon beginnen met dingen doen.
